Tadeusz Trepkowski
Plakacista, urodzony w 1914 roku w Warszawie, zmarł w 1954.
Był samoukiem, nie skończył szkoły plastycznej ani projektowej, a nawet żadnej szkoły średniej, spędził zaledwie kilka miesięcy w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych. Mimo tych braków w oficjalnej edukacji zasłużył sobie na tytuł jednego z nestorów Polskiej Szkoły Plakatu.
Jego plakaty były niezwykle skupione, lapidarne, ascetyczne, a równocześnie nasycone poetycką refleksją. Tworzył w trudnych dla plakatu czasach wszechobecnego socrealizmu. W jego pracach widoczny jest wątek symbolu, posługiwał się własnym alfabetem znaków i metafor odżegnując się od radzieckiego schematu socrealistycznych personifikacji idei proletariackich. Zamiast postaci zapatrzonych w przyszłość Trepkowski malował przedmioty - atrybuty poszczególnych profesji - karabin, kielnię, młot, kłos, paletę, ołówek. To nieme, wyalienowane z otoczenia przedmioty były bohaterami plakatów Trepkowskiego. Nie ma tu ludzi, nie ma twarzy, wszystkie funkcje psychologiczne i duchowe przejęły przedmioty. Ten martwy, porzucony przez człowieka świat, jest źródłem wielkiej, napiętej emocji, smutku i nostalgii, jaka bije z plakatów Trepkowskiego. Zaproponowane przez niego symbole weszły na stałe do języka plastycznej metaforyki.