Hubert Hilscher

Hubert Hilscher

Hubert Hilscher przyszedł na świat w spolszczonej rodzinie niemieckiej. Jako żołnierz Armii Krajowej walczył w powstaniu warszawskim (pseudonim "Zaremba"; powstańczy biogram Hilschera można odnaleźć na stronie Muzeum Powstania Warszawskiego). Początkowo zapowiadał się na architekta, ukończył Liceum Budowlane. W tym fakcie upatrywał później przyczyn swego zamiłowania do geometryzacji motywów i modułowych, kreślarskich metod komponowania. Zdrowotne perturbacje odwiodły go od służby wojskowej i, szczęśliwie, jako zainteresowany drukarstwem, trafił w 1949 roku do Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych. Gdy był na drugim roku studiów, WSSP została połączona z warszawską Akademią Sztuk Pięknych. Dyplom otrzymał w 1955 roku w pracowni Tadeusza Kulisiewicza.

Po studiach związał się z wydawnictwem WAG, które patronowało środowisku ówczesnych plakacistów. W latach 1961-1970 był jego dyrektorem artystycznym. W 1962 roku, również jako dyrektor artystyczny, rozpoczął pracę w dwumiesięczniku "Projekt" i pozostał na tym stanowisku aż do końca istnienia tytułu, tj. do 1983 roku. Projektował plakaty, książki oraz logotypy (np. dla Domów Towarowych Centrum, 1967). W stanie wojennym Hilscher współpracował z Muzeum Archidiecezji Warszawskiej i niezależnymi oficynami ("Nowa", "Przedświt", "Krąg").

Był jednym z najbardziej kolorowych i zabawnych grafików w szeregach tzw. polskiej szkoły plakatu. Jednocześnie pozostawał twórcą bardzo powściągliwym i zrównoważonym jeśli chodzi o dobór środków artystycznych. We wspomnieniach współpracowników jawi się jako człowiek skromny, dystyngowany, skupiony bez reszty na pracy.

Plakaty Huberta Hilschera odwiedziły m.in. Wiedeń (1964), Düsseldorf (1968), Berlin, Bratysławę, Pragę, Budapeszt, Sofię (1969), Royan (1972). Dobre przyjęcie prac potwierdzają nagrody, np.: wyróżnienie na Międzynarodowym Biennale Grafiki Użytkowej w Lublanie (1964), Srebrny Medal na Mostra Internazionale di Manifesto Turistico w Mediolanie (1967 i 1970) czy nagroda Prezydenta Miasta Brna na Międzynarodowym Biennale Plakatu (1974). Hilscher był także trzykrotnym laureatem nagrody za Najlepszy Plakat Roku (1973, 1975, 1980) i kilkanaście razy odbierał nagrodę za Najpiękniejszą Książkę Roku w konkursach Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek.