Stajuda Jerzy Adam

Stajuda Jerzy Adam

Urodzony w 1936 roku w Falenicy. Zmarł w 1992 roku w Warszawie. Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, uzyskując dyplom architekta w 1959 roku u prof. Bohdana Lacherta. Jako malarz zadebiutował w 1957 roku na wystawie zorganizowanej na Wydziale Architektury w Warszawie (pokazywanej w tym samy roku w Gdańsku). Również w roku 1957 debiutował jako krytyk w piśmie "Za i Przeciw". Od tego momentu staje się aktywnym krytykiem artystycznym, publikując w "Przeglądzie Artystycznym”, "Więzi", "Nowej Kulturze” „Ty i Ja" oraz "Współczesności", gdzie od 1960 prowadzi stały felieton. W latach 1962-1967 jest kierownikiem działu plastyki we "Współczesności", a w latach 1967-1990 w "Miesięczniku Literackim”. Równolegle z działalnością krytyka rozwija swoje zainteresowania artystyczne. Duże znaczenie w jego malarskiej edukacji będą miały przyjaźnie z artystami, przede wszystkim z Arturem Nachtem-Samborskim. Z czasem wypracowuje własną, autonomiczną i niepodległą malarskim modom stylistykę. Tworzy imaginacyjne kompozycje, zawiłe struktury przestrzenne na granicy abstrakcji i figuracji. W rysunkach i akwarelach stosuje techniki zapisu automatycznego. Część z powstałych w ten sposób akwarel staje się podstawą kompozycji malarskich, przenoszonych z drobiazgową dokładnością w inną skalę płótna (w latach 80-tych będzie w tym celu stosował epidiaskop). Równolegle z twórczością malarską zajmuje się muzyką, ucząc się partytur i grając na fortepianie i fisharmonii. Prowadzi również na własną rękę studio "morfologii pisma chińskiego" i "morfologii okrętów wojennych 1850-1950". Rzadko wystawia w kraju, częściej pokazuje swoje prace za granicą, głównie w latach 80-tych, gdy wykształca się dojrzała, pełna stylistyka jego dzieł o wyraźnej biologiczno-przestrzennej strukturze. Oryginalność jego sztuki, rozliczne przyjaźnie artystyczne, specyficzny tryb życia, rozległość zainteresowań i pasji intelektualnych oraz pełna niezależność saądów uczyniły z Jerzego Stajudy ważną postać życia kulturalnego, a jego mieszkanie przy ulicy Wiejskiej stało się jednym z salonów artystycznych Warszawy. Od końca lat 80-tych prowadził zajęcia z rysunku dla studentów Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1991 roku otrzymał prestiżową nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego z Nowego Jorku.